شجریان؛ ابدیت و یک صدا

ما کدام مرگ را به یاد داریم که این چنین سرشار از زندگانی بوده باشد؟ مرگی که تسلیت نمی‌پذیرد. بلکه ما جشنِ اندوهی برگزار می‌کنیم برای صدایی که با آن بزرگ شدیم؛ صدایی که در جوانی همراه‌مان بود؛ با آن عاشق شدیم، برایمان از عشق و انسانیت خواند، در شادی‌هایمان بود؛ با آن به ظلم اعتراض کردیم، در خشم‌هایمان بود و برایمان از صلح گفت؛ با آن به خودمان افتخار کردیم و بر خودمان و سرزمین‌مان گریستیم، با آن به سوگ نشستیم و اندوه‌مان را هر بار ژرف‌تر کرد و پربارتر؛‌ صدایی که با آن زندگی کردیم و می‌کنیم. صدای همراهِ پدران و مادران‌مان، ما و فرزندان ما.